Gegoten brons vs. brons: wat is het verschil?
Brons wordt al heel lang geroemd om zijn sterkte en veelzijdigheid, maar wist je dat niet al het brons...
Stel je voor dat je een brug bouwt, een wolkenkrabber ontwerpt of zelfs een eenvoudig meubelstuk maakt. Een van de fundamentele eigenschappen die je moet begrijpen is hoe een materiaal vervormt onder spanning. Hier komt de elasticiteitsmodulus om de hoek kijken - een cruciaal begrip in engineering en materiaalkunde. Als je je ooit hebt afgevraagd: "Hoe kan ik de elasticiteitsmodulus berekenen? In deze beginnersvriendelijke gids begeleiden we je stap voor stap bij het berekenen van de elasticiteitsmodulus, waarbij we ingewikkelde ideeën opsplitsen in behapbare stappen. Je leert de belangrijkste formule, begrijpt de eenheden en afmetingen en ziet zelfs hoe dit concept in de praktijk wordt toegepast. Klaar om de basis te beheersen en een solide basis in materiaaleigenschappen te krijgen? Laten we samen de modulus van Young ontrafelen!
Young's Modulus, een belangrijke eigenschap van materialen, meet hoe stijf ze zijn en hoeveel ze vervormen onder een belasting. Het kwantificeert de relatie tussen spanning en rek binnen het lineaire elasticiteitsgebied van de vervorming van een materiaal.
Young's Modulus wordt gedefinieerd als de verhouding tussen spanning en rek binnen het lineaire elasticiteitsgebied van de vervorming van een materiaal. Spanning is de kracht die wordt uitgeoefend per oppervlakte-eenheid, terwijl rek de proportionele vervorming is ten opzichte van de oorspronkelijke lengte. Wiskundig wordt het als volgt uitgedrukt:
[E = \frac{\sigma}{\epsilon} ].
waar:
Spanning (( \sigma )) is de interne kracht per oppervlakte-eenheid die een materiaal ondervindt wanneer een externe kracht wordt uitgeoefend, berekend als ( \sigma = \frac{F}{A} ), waarbij ( F ) de kracht is en ( A ) de doorsnede. Vervorming ( \epsilon ) meet de vervorming, berekend als ( \epsilon = \frac{\Delta L}{L_0} ), waarbij ( \Delta L ) de verandering in lengte is en ( L_0 ) de oorspronkelijke lengte.
Young's Modulus is cruciaal omdat het ons vertelt hoe stijf een materiaal is, helpt bij het selecteren van de juiste materialen voor constructies en voorspelt hoe materialen zich gedragen onder verschillende krachten.
Metalen zoals staal, met hoge Young's Modulus-waarden, zijn ideaal voor de bouw vanwege hun sterkte en stijfheid. Polymeren, met lagere waarden, zijn geschikt voor flexibele toepassingen zoals elastiekjes en plastic onderdelen.
Spanning en rek zijn sleutelbegrippen in materiaalkunde en engineering, die beschrijven hoe materialen reageren op toegepaste krachten. Inzicht in deze concepten is cruciaal voor het analyseren en voorspellen van het gedrag van materialen onder verschillende belastingsomstandigheden.
Spanning meet de interne kracht per oppervlakte-eenheid in een materiaal. Het geeft de intensiteit van de interne krachten in een vervormbaar lichaam aan. Spanning wordt berekend met de formule:
[\sigma = \frac{F}{A} ].
waar:
Er zijn verschillende soorten spanning: trekspanning treedt op bij uitrekkende krachten, drukspanning bij samendrukkende krachten en schuifspanning bij parallelle krachten die vervorming veroorzaken.
Vervorming (( \epsilon )) meet hoeveel een materiaal vervormt ten opzichte van de oorspronkelijke lengte, wat de mate van uitrekken of samendrukken aangeeft. De rek wordt berekend met de formule:
[\epsilon = \frac{Delta L}{L_0}].
waar:
De relatie tussen spanning en rek is fundamenteel voor het begrijpen van materiaalgedrag. In het elastische gebied, waar het materiaal terugkeert naar zijn oorspronkelijke vorm na het wegnemen van de kracht, is deze relatie lineair en wordt gedefinieerd door de elasticiteitsmodulus (( E )):
[E = \frac{\sigma}{\epsilon} ].
De elasticiteitsmodulus geeft de stijfheid van een materiaal weer. Deze wordt berekend door spanning te delen door rek en geeft aan hoeveel een materiaal vervormt bij een gegeven spanning.
Inzicht in spanning en rek is essentieel voor verschillende toepassingen, waaronder:
Door de concepten van spanning en rek te begrijpen, kunnen ingenieurs en materiaalwetenschappers voorspellen hoe materialen zich onder verschillende omstandigheden zullen gedragen en zo de veiligheid en betrouwbaarheid van constructies en producten garanderen.
Visuele hulpmiddelen zijn essentieel om complexe concepten zoals spanning en rek te begrijpen. Ze geven een duidelijke voorstelling van hoe materialen reageren op toegepaste krachten, waardoor het voor beginners gemakkelijker wordt om deze fundamentele ideeën te begrijpen.
Een spanning-rek curve is een grafiek die de op een materiaal uitgeoefende spanning uitzet tegen de resulterende rek. Het is cruciaal voor het identificeren van het gedrag van het materiaal onder verschillende belastingsomstandigheden.
Het elastische gebied is het initiële lineaire deel van de kromme. Hier keert het materiaal terug naar zijn oorspronkelijke vorm wanneer de spanning wordt weggenomen. De rekgrens markeert het begin van permanente vervorming. Daarna volgt het plastische gebied, waar permanente vervorming optreedt. De uiteindelijke treksterkte (UTS) is de maximale spanning die het materiaal kan weerstaan. Ten slotte is het breukpunt het punt waar het materiaal breekt.
Het lineair elastische gebied van de spanning-rek curve is het gebied waar de relatie tussen spanning en rek recht evenredig is. Dit betekent dat het materiaal terugkeert naar zijn oorspronkelijke vorm als de toegepaste spanning wordt verwijderd. De elasticiteitsmodulus (( E )) wordt bepaald door de helling van de lijn in het lineair elastische gebied.
Met simulatiesoftware kun je modelleren hoe verschillende materialen reageren op spanning en rek. Deze tools stellen gebruikers in staat om virtuele krachten uit te oefenen en de resulterende vervorming te observeren, zodat ze een goed inzicht krijgen in het gedrag van spanning en rek.
Met interactieve grafieken kunnen gebruikers variabelen zoals kracht en doorsnede manipuleren om real-time veranderingen in spanning en rek te zien. Dit helpt om te begrijpen hoe verschillende factoren het materiaalgedrag beïnvloeden.
Fysieke experimenten uitvoeren met materialen en meetinstrumenten (zoals extensometers en krachtmeters) geeft tastbare inzichten in spanning en rek. Het observeren van real-time gegevensverzameling en het plotten van grafieken versterkt theoretische concepten.
Spanning-rekdiagrammen zijn essentieel bij metaaltesten om de mechanische eigenschappen van metalen te bepalen. Staal heeft bijvoorbeeld een duidelijk lineair elastisch gebied, een vloeipunt en een plastisch gebied, die kunnen worden waargenomen met visuele hulpmiddelen.
Polymeren, zoals rubber, vertonen een ander spanning-rek gedrag dan metalen. Visuele hulpmiddelen benadrukken de aanzienlijke elastische vervorming voordat het vloeipunt wordt bereikt, wat cruciaal is voor toepassingen die flexibiliteit vereisen.
De elasticiteitsmodulus meet hoeveel weerstand een materiaal biedt tegen uitrekken of samendrukken onder kracht. Het definieert de relatie tussen spanning (kracht per oppervlakte-eenheid) en rek (proportionele vervorming) in het lineair elastische gebied van een materiaal.
De elasticiteitsmodulus (E) wordt berekend met de formule:
[E = \frac{sigma}{\epsilon} = \frac{F/A}{\Delta L/L_0} = \frac{FL_0}{A\Delta L}. ]
Waar:
Meet de oorspronkelijke lengte van het materiaalmonster nauwkeurig met een micrometer of schuifmaat.
Meet eerst de oorspronkelijke lengte (( L_0 )) van het materiaal met een micrometer of schuifmaat. Bepaal vervolgens de oppervlakte van de dwarsdoorsnede (( A )) door de diameter te meten voor cilindrische staven of de breedte te vermenigvuldigen met de hoogte voor rechthoekige doorsneden.
Bevestig het materiaal aan een testmachine en oefen een bekende kracht uit, hetzij in spanning (uit elkaar trekken) of compressie (samenduwen).
Meet de rek of compressie van het materiaal onder kracht met nauwkeurige instrumenten zoals extensometers.
[E = \frac{sigma}{\epsilon} = \frac{FL_0}{A\Delta L} ].
Beschouw een metalen staaf met de volgende eigenschappen:
Berekeningen:
Stress:
[\sigma = \frac{F}{A} = \frac{1000}{0.01} = 100.000 \text{ Pa} ].
Stam:
[\epsilon = \frac{Delta L}{L_0} = \frac{0.002}{2} = 0.001].
Modulus van Young:
[E = \frac{\sigma}{\epsilon} = \frac{100,000}{0.001} = 100,000,000 \Pa} ]
| Materiaal | Young's Modulus (GPa) |
|---|---|
| Staal | ≈ 200 |
| Glas | ≈ 65 |
| Hout | ≈ 13 |
| Polystyreen | ≈ 3 |
De elasticiteitsmodulus is een hoeksteenconcept in de materiaalwetenschap en -techniek, dat essentieel inzicht verschaft in het gedrag van een materiaal onder spanning en dat veiligere en efficiëntere ontwerpen in verschillende industrieën mogelijk maakt.
De elasticiteitsmodulus, ook wel elasticiteitsmodulus genoemd, meet de stijfheid van een materiaal door de relatie tussen spanning (kracht per oppervlakte-eenheid) en rek (proportionele vervorming) in het lineaire elasticiteitsgebied van de vervorming van het materiaal te kwantificeren.
Begin met het meten van de oorspronkelijke lengte (( L_0 )) van het materiaal met nauwkeurige instrumenten zoals een micrometer of schuifmaat. Deze meting is essentieel om later de rek te berekenen.
Bepaal de doorsnede van het materiaal. Gebruik voor een cilindrische vorm de formule ( A = \pi r^2 ), waarbij ( r ) de straal is. Voor rechthoekige doorsneden, vermenigvuldig de breedte met de hoogte.
Bevestig het materiaal aan een testmachine en oefen een bekende kracht uit, hetzij op trek (uit elkaar trekken) of op druk (samenduwen). Zorg ervoor dat de kracht nauwkeurig gemeten wordt met een krachtmeter.
Meet terwijl de kracht wordt uitgeoefend de verandering in lengte (( \Delta L )) van het materiaal met nauwkeurige instrumenten zoals extensometers. De lengteverandering is het verschil tussen de oorspronkelijke lengte (( L_0 )) en de nieuwe lengte (( L )).
Spanning (( \epsilon )) wordt berekend met de formule:
[\epsilon = \frac{Delta L}{L_0}].
Waar:
Trekspanning (( )) wordt berekend door de uitgeoefende kracht (( F )) te delen door de doorsnede (( A )). De formule voor spanning is:
[\sigma = \frac{F}{A} ].
Waar:
[E = \frac{sigma}{\epsilon} = \frac{F/A}{\Delta L/L_0} = \frac{FL_0}{A\Delta L}. ]
Voor een draad met een oorspronkelijke lengte van 2 meter en een diameter van 2 mm (straal = 1 mm) is de doorsnede ( \frac{78,4}{78,4}{78,4}{78,4}{78,4}{78,4}) m². Als er een kracht van 8 kg (waarbij F = 8 maal 9,8 N) wordt uitgeoefend en de lengte van de draad verandert met 0,24 mm, dan is de spanning ( \frac{78.4}{\pi ¼ maal 10^{-6}} \approx 24.94 ½ maal 10^6 ) Pa. De rek is ( 0,00024}{2} = 0,00012 ). De elasticiteitsmodulus is dus ( \frac{24.94 \times 10^6}{0.00012} \approx 2.08 \times 10^{11} ) Pa.
Bij trekproeven wordt een belasting op het ene uiteinde van een draad of staaf uitgeoefend terwijl het andere uiteinde vast blijft zitten. De verlenging (of uitrekking) van het materiaal wordt gemeten naarmate de belasting toeneemt. Deze gegevens worden gebruikt om een grafiek te maken van kracht versus uitrekking, die vervolgens wordt gebruikt om de elasticiteitsmodulus te berekenen.
Bij de cantilever beam-methode wordt één uiteinde van de balk vastgeklemd terwijl een bekende kracht wordt uitgeoefend op het vrije uiteinde. De doorbuiging van de balk wordt gemeten en deze gegevens worden gebruikt om de elasticiteitsmodulus te berekenen.
Bij deze methode wordt een draad horizontaal uitgerekt met behulp van een apparaat of motor met schroefdraad en worden zowel de kracht als de uitrekking elektronisch gemeten met behulp van gegevensverzamelsystemen, zoals een PASCO-interface.
Met behulp van deze experimentele methoden en best practices kan men de elasticiteitsmodulus van verschillende materialen nauwkeurig bepalen, wat essentiële informatie oplevert voor technische en materiaalwetenschappelijke toepassingen.
De elasticiteitsmodulus kwantificeert de stijfheid van een materiaal door de verhouding tussen spanning en rek binnen het elastische vervormingsgebied te meten. De standaardeenheid voor de elasticiteitsmodulus in het Internationaal Stelsel van Eenheden (SI) is Pascal (Pa).
Een Pascal is afgeleid van de formule voor spanning, wat kracht is (gemeten in Newton) per oppervlakte-eenheid (gemeten in vierkante meter).
Voor technische materialen wordt de elasticiteitsmodulus vaak uitgedrukt in grotere eenheden zoals MPa of GPa vanwege hun hoge stijfheid. De elasticiteitsmodulus van staal ligt bijvoorbeeld meestal rond de 200 GPa.
De elasticiteitsmodulus meet de stijfheid van het materiaal en heeft de dimensionale formule ([M L^{-1} T^{-2}]).
Beschouw een materiaal met een kracht van 1000 Newton, een oorspronkelijke lengte van 2 meter, een dwarsdoorsnede van 0,0001 vierkante meter en een verlenging van 0,04 meter. Bereken de elasticiteitsmodulus als volgt:
Materiaaleigenschappen zijn cruciaal om te bepalen hoe materialen reageren op spanning en rek. De elasticiteitsmodulus, een maat voor de stijfheid van materialen, helpt ingenieurs en wetenschappers bij het selecteren van de juiste materialen voor verschillende toepassingen.
Hieronder staan typische materialen en hun bijbehorende waarden voor de elasticiteitsmodulus:
Staal staat bekend om zijn hoge stijfheid en sterkte. Het heeft een elasticiteitsmodulus van ongeveer 200 GPa, waardoor het ideaal is voor gebruik in de bouw en structurele toepassingen.
Aluminium is lichter dan staal en heeft een elasticiteitsmodulus van ongeveer 70 GPa. Het wordt gebruikt waar gewichtsbesparing cruciaal is, zoals in de lucht- en ruimtevaart en de auto-industrie.
Rubber heeft een veel lagere elasticiteitsmodulus, variërend van 0,01 tot 1 GPa. Door zijn flexibiliteit is het ideaal voor toepassingen die elasticiteit vereisen, zoals afdichtingen en schokdempers.
De elasticiteitsmodulus van hout varieert afhankelijk van het type en de richting van de nerf. Typisch heeft hout een modulus van ongeveer 10 tot 15 GPa wanneer deze parallel aan de nerf wordt gemeten. Hout wordt gebruikt in de bouw en meubelmakerij vanwege de gematigde stijfheid en het gemak waarmee het te bewerken is.
Glas heeft een Young's modulus die vergelijkbaar is met die van aluminium, ongeveer 70 GPa. Ondanks dat het bros is, komt de stijfheid goed van pas bij toepassingen die stijfheid en transparantie vereisen, zoals ramen en schermen.
| Materiaal | Young's Modulus (GPa) |
|---|---|
| Staal | 200 |
| Aluminium | 70 |
| Rubber | 0.01-1 |
| Hout | 10-15 |
| Glas | 70 |
Houd bij het selecteren van materialen op basis van de elasticiteitsmodulus rekening met het volgende:
Zorg ervoor dat alle metingen in consistente eenheden zijn, meestal Pascal (Pa) voor modulus, meter (m) voor lengte en Newton (N) voor kracht.
Materialen moeten binnen hun elastische gebied blijven om hun elasticiteitsmodulus nauwkeurig te meten. Dit betekent dat ze moeten terugkeren naar hun oorspronkelijke vorm nadat de toegepaste kracht is verwijderd.
Nauwkeurige metingen van lengte, oppervlakte en toegepaste kracht zijn cruciaal voor betrouwbare resultaten. Gebruik nauwkeurige instrumenten zoals micrometers en krachtmeters.
Inzicht in de elasticiteitsmodulus stelt ingenieurs in staat om materialen te kiezen die goed presteren onder specifieke omstandigheden. Bijvoorbeeld:
Door de elasticiteitsmodulus van verschillende materialen te vergelijken, kunnen ingenieurs weloverwogen beslissingen nemen om de veiligheid, efficiëntie en prestaties van hun ontwerpen te garanderen.
De elasticiteitsmodulus meet de stijfheid van een materiaal en geeft aan hoeveel het vervormt onder spanning. Inzicht in de fysische betekenis ervan is cruciaal voor verschillende technische en materiaalwetenschappelijke toepassingen.
De elasticiteitsmodulus geeft de stijfheid van een materiaal aan. Materialen met een hoge elasticiteitsmodulus, zoals staal en titanium, zijn erg stijf en vervormen nauwelijks onder spanning, waardoor ze ideaal zijn voor toepassingen die stijfheid en sterkte vereisen. Materialen met een lage elasticiteitsmodulus, zoals rubber, zijn daarentegen flexibeler en vervormen aanzienlijk onder spanning, waardoor ze geschikt zijn voor toepassingen die elasticiteit vereisen.
De elasticiteitsmodulus beschrijft de elastische eigenschappen van materialen. Het meet hoe goed een materiaal terugkeert naar zijn oorspronkelijke vorm nadat het is uitgerekt of samengedrukt. Deze eigenschap is essentieel om te begrijpen hoe materialen zich gedragen onder mechanische spanning en om ervoor te zorgen dat ze belastingen kunnen weerstaan zonder blijvende vervorming.
De elasticiteitsmodulus is een kritieke parameter in verschillende industrieën en helpt ingenieurs en ontwerpers bij het selecteren van de juiste materialen voor specifieke toepassingen.
In de bouwkunde is de elasticiteitsmodulus essentieel voor het ontwerpen van componenten zoals bruggen, gebouwen en torens. Ingenieurs gebruiken de elasticiteitsmodulus om ervoor te zorgen dat constructies bestand zijn tegen belastingen zonder overmatige vervorming, waardoor hun integriteit en veiligheid behouden blijft. Staal bijvoorbeeld, met zijn hoge elasticiteitsmodulus, wordt vanwege zijn sterkte en stijfheid vaak gebruikt voor de constructie van raamwerken en het versterken van beton.
De elasticiteitsmodulus speelt een belangrijke rol in de luchtvaart- en auto-industrie. Vliegtuigvleugels en autochassis moeten hun vorm en functie behouden onder spanningen zoals aerodynamische krachten en trillingen. Materialen met een hoge elasticiteitsmodulus, zoals aluminium en composietmaterialen, worden gekozen vanwege hun vermogen om sterk te zijn terwijl het gewicht wordt geminimaliseerd, wat bijdraagt aan brandstofefficiëntie en prestaties.
Inzicht in de elasticiteitsmodulus helpt ingenieurs en ontwerpers bij het kiezen van de juiste materialen voor verschillende toepassingen. Door te weten hoe stijf een materiaal is, kunnen ze het gedrag onder spanning voorspellen en ervoor zorgen dat het voldoet aan de prestatienormen. In medische toepassingen worden bijvoorbeeld materialen met een specifieke stijfheid geselecteerd voor implantaten om de stijfheid van bot na te bootsen en compatibiliteit met het menselijk lichaam te garanderen.
Inzicht in de fysische betekenis van de elasticiteitsmodulus en de toepassingen ervan in de praktijk stelt professionals in staat om weloverwogen beslissingen te nemen bij de keuze van materialen, ontwerp en engineering, waardoor veiligheid, efficiëntie en prestaties in verschillende industrieën worden gewaarborgd.
Hieronder vind je antwoorden op een aantal veelgestelde vragen:
De formule om de elasticiteitsmodulus te berekenen is:
[E = \frac{\sigma}{\epsilon} ].
Waar:
Als je experimentele gegevens hebt, kun je ook de uitgebreide formule gebruiken:
[E = \frac{F \dot L_0}{A \dot \delta L} ].
Waar:
De elasticiteitsmodulus is cruciaal om de stijfheid van een materiaal te begrijpen en wordt meestal gemeten in Pascal (Pa).
De elasticiteitsmodulus stap voor stap berekenen:
Je kunt ook de elasticiteitsmodulus bepalen uit een spanning-rek grafiek door de helling van het lineaire gedeelte te vinden, dat het elastische gedrag van het materiaal weergeeft.
De elasticiteitsmodulus meet de stijfheid van een materiaal, met name het vermogen om vervorming onder spanning te weerstaan. De eenheden van de elasticiteitsmodulus zijn Pascal (Pa) in het Internationaal Stelsel van Eenheden (SI). Een Pascal is gelijk aan één newton per vierkante meter (N/m²). In praktische toepassingen, vooral voor materialen zoals kunststoffen en metalen, megapascal (MPa) of newton per vierkante millimeter (N/mm²) worden vaak gebruikt vanwege de hogere waarden waar het meestal om gaat.
De afmetingen van de elasticiteitsmodulus zijn [M L-¹ T-²]die overeenkomen met massa (M), lengte (L) en tijd (T). Deze dimensionale formule geeft de relatie weer tussen de uitgeoefende kracht (spanning) en de resulterende vervorming (rek). Het begrijpen van deze eenheden en afmetingen is essentieel voor het berekenen en vergelijken van de stijfheid van verschillende materialen.
De elasticiteitsmodulus (E) kan experimenteel worden bepaald door te meten hoeveel een materiaal uitrekt onder een bekende belasting. Hier volgt een stapsgewijze handleiding:
Door deze stappen te volgen, kun je de stijfheid van een materiaal nauwkeurig bepalen met eenvoudige trekproeven.
De elasticiteitsmodulus, ook wel elasticiteitsmodulus genoemd, is een maat voor de stijfheid van een materiaal. Het geeft aan hoe goed een materiaal bestand is tegen vervorming (uitrekken of samendrukken) wanneer er een kracht op wordt uitgeoefend. Het is de verhouding tussen spanning (kracht per oppervlakte-eenheid) en rek (relatieve vervorming) binnen het elastische gedragsgebied van het materiaal. Een hogere elasticiteitsmodulus geeft aan dat het materiaal stijver is en minder vervormt bij dezelfde toegepaste kracht. Staal bijvoorbeeld, dat een hoge elasticiteitsmodulus heeft, is veel stijver dan rubber, dat een lage elasticiteitsmodulus heeft en gemakkelijk uitrekt. Inzicht in de elasticiteitsmodulus helpt bij het selecteren van materialen die hun vorm en structurele integriteit onder belasting moeten behouden, waardoor deze modulus van cruciaal belang is in engineering- en ontwerptoepassingen.
De elasticiteitsmodulus, ook wel elasticiteitsmodulus genoemd, meet de stijfheid van een materiaal of de weerstand tegen elastische vervorming onder belasting. De elasticiteitsmodulus heeft verschillende praktische toepassingen die cruciaal zijn voor verschillende industrieën:
In de bouwkunde wordt de elasticiteitsmodulus gebruikt om gebouwen, bruggen en infrastructuur te ontwerpen, zodat materialen zoals staal hun vorm en integriteit behouden onder zware belastingen. Dit voorkomt overmatige vervorming en zorgt voor veiligheid en duurzaamheid.
In de auto-industrie helpt het bij het maken van chassis en frames die de nodige stijfheid bieden om botskrachten tijdens botsingen te absorberen en te verdelen. Dit verbetert de veiligheid van passagiers en de prestaties van het voertuig door schade tijdens ongelukken te minimaliseren.
In de lucht- en ruimtevaartindustrie is de elasticiteitsmodulus van vitaal belang voor het selecteren van materialen die bestand zijn tegen extreme omstandigheden, zoals hoge trek- en drukbelastingen, trillingen en temperatuurschommelingen. Dit garandeert de structurele integriteit en veiligheid van vliegtuigen en ruimtevaartuigen.
Bij materiaaltesten en kwaliteitscontrole helpt het bij het evalueren van de mechanische prestaties van metalen, polymeren en composieten, zodat ze voldoen aan de vereiste specificaties voor stijfheid en elasticiteit.
Bij productie en productontwerp helpt het bij processen zoals metaalvormen en spuitgieten door materiaalvervorming te voorspellen, prestaties te optimaliseren en kosten te verlagen.
Dutch 
English 
German 
French 
Spanish 
Portuguese 
Italian 
Korean 
Swedish